Ik heb een hele poos een blog bijgehouden. Hierop schreef ik over mijn bestaan als illustrator. Inmiddels ben ik een stuk minder actief met mijn blog. Maar deel ik nog steeds graag de teksten die ik ooit schreef. Hieronder lees je blogpost die ik schreef op 8 maart 2016 en die toepasselijk is voor deze illustratie.
Deze keer schrijf ik een blog over netwerken omdat ik dat afgelopen week volop heb gedaan. Toen ik begon met mijn illustraties te verkopen als partime job was het zo vrijblijvend dat ik vrijwel niets aan netwerken hoefde te doen. Ik werkte in een mooie bloemenwinkel en de tekeningen waren leuk voor erbij. Maar inmiddels ben ik fulltime voor mezelf bezig en merkte ik al snel dat netwerken ontzettend belangrijk is. Hoe komen mensen anders te weten wie je bent en wat je doet? Tuurlijk heb je middelen als social media en winkels die mijn werk uitdragen naar de buitenwereld maar ik wil meer! En leuke contacten op doen voor opdrachten, samenwerking of wat dan ook gaat in real life veel makkelijker.
Ik wist niet helemaal wat ik me voor moest stellen bij netwerken. Ga je dan naar speciale bijeenkomsten of zorg je gewoon dat je met heel veel ondernemers spreekt via evenementen? Beide dus, afgelopen week ging ik naar een open koffie en een show & tell. Ik was al eens eerder bij zoiets geweest maar het is altijd opnieuw weer even wennen aan de sfeer; iedereen praat met elkaar en vaak heeft er niemand naambordjes of iets dergelijk dus vaak moet je ook maar een beetje gokken of het gedeugde gesprekspartner zal zijn. Het voelt een beetje alsof je op straat de weg kwijt bent en een aardig persoon zoekt om de weg te vragen.
Maar de grap van het alles is dat ik zelf degene ben die mezelf in de weg staat. Ik bedoel iedereen kletst en babbelt met elkaar dus dat moet ik ook kunnen! Het zou grappig zijn om iedere gedachte die ik bij zo'n evenement heb op te schrijven: over de blouse met een gezellig patroontje, hoe onhandig thee is, de plant die duidelijk teveel water heeft gekregen en oja oeps heb ik eigenlijk wel gekeken of er geen lippenstift op mijn tanden zit. Kortom ik ben van alles aan het doen tussen het praten door. Waardoor hippe termen als connecten, snowbirds, data mining en euh wat was die andere ook alweer… me een beetje ontschieten.
Maar uiteindelijk waren beide bijeenkomsten erg leuk. Als ik eenmaal mijn draai gevonden heb maakt het me niet zoveel meer uit of ik met een timmerman, coach of accountant sta te kletsen. Het is natuurlijk wel leuk als je meer raakvlakken met iemand hebt of zelfs iets voor iemand kan betekenen. Maar de drijfveer van personen om ondernemer te zijn vind ik net zo boeiend eigenlijk.
Pitchen vind ik overigens wel de hel (sorry hier heb ik geen beter woord voor) Het voelt alsof ik een spreekbeurt moet geven over mezelf. Hier had ik normaal nooit zo’n moeite mee maar het is toch niet helemaal mijn ding om onder tijdsdruk een praatje over mezelf te moeten houden. Mijn blog kan ik 100 keer nalezen voordat het online gaat maar in zo’n praatje moet het in één keer goed gaan. Je zou denken dat er niet zoveel fout kan gaan het gaat tenslotte over mezelf maar ik word me ineens bewust van alles in de ruimte. Niet echt mijn ding dus… Maar misschien komt dat nog wel en lach ik mezelf over een paar maanden keihard uit (of over een jaar…).